سیکل های پوشش دهی و روش های تولید رزوه پیچ
در مقاله ی قبل با انواع پیچ و اصطلاحات فنی و یا فرآیندهایی که روی یک پیچ اعمال می شود آشنا شدیم. در ادامه ی این مقاله به عملیات ها یا فرآیندهای دیگر ،سیکل های معمول پوشش دهی و روش های تولید رزوه اشاره خواهیم کرد.
اکسید فلزات:
برای جلوگیری از خوردگی فلزات باید برخی فلزات بر روی خود فلزات اکسید شوند. . بعنوان مثال ، میتوان تحت عوامل کنترل شده ، لایه‌ای از اکسید آلومینیوم بر روی آلومینیوم نشاند. اکسید آلومینیوم دارای رنگ خوبی است و اکسید آن به سطح فلز می‌‌چسبد و باعث میشود که اتمسفر به آن اثر نکند و مقاومت خوبی در مقابل خوردگی داشته باشد. همچنین اکسید آلومینیوم بدلیل رنگ‌پذیر بودن میتوان با الکترولیز و غوطه‌وری ، آن را رنگ کرد. به دلیل دارا بودن تخلخل و حفره‌های شش وجهی در اکسید آلومینیوم ، با الکترولیز ، رنگ در این حفره‌ها قرار میگیرد.
گالوانیزه گرم مذابی: (HotDipGalvanaized)
روی فلزی است به رنگ سفید متمایل به آبی٬ در دمای بالاتر از ۱۰۰ درجه سانتیگراد شکننده و در دمای بین۱۰۰ الی ۲۰۰ درجه سانتیگراد نرم٬ قابل انحنا و انبساط است و میتوان آن را بصورت ورقه‌های نازک درآورد٬ و همچنین در دمای بالای ۲۰۰ درجه سانتیگراد دوباره شکننده میشود. خاصیت تکنیکی خیلی مهم روی، حفاظت خیلی خوب پوشش‌های آن در مقابل خوردگی ها است.
این خاصیت عموماً بواسطه ی تشکیل لایه یکنواخت و چسبنده ی اتمسفر ایجاد میشود و شامل اکسید و هیدروکسید کربنات روی و گاهی نیز سولفات و کلرید آن می‌باشد. این روش گالوانیزه کردن بوسیله ی غوطه ور نمودن فلز در حمام روی مذاب در دمای ۴۲۰-۴۵۰ C انجام می شود و پس از خارج نمودن نمونه از حمام , روی نخست با اکسیژن و سپس با کربن واکنش داده و لایه ای مقاوم در برابر خوردگی (ZnCo3) ایجاد می کند . این روش برای جلوگیری از زنگ زدگی استفاده می شود . این نوع گالوانیزه باعث پیوند روی و آهن می شود و این پوشش قابلیت پذیرش جوش را دارد و برای کار در دمای بالا (تا ۲۰۰C )مناسب می باشد .جهت افزایش سیالیت روی گاهی به حمام روی؛ سرب افزوده می شود. این امر باعث کاهش مصرف روی و قابل بازیافت بودن سرباره می شود.
گالوانیزه الکتریکی ( سفید , زرد , هفت رنگ و سبز : (zinc plated)
در این روش ترسیب گالوانیک یک فلز بر پایه واکنشهای الکتروشیمیایی صورت میگیرد.
تعریف احیا و اکسیداسیون:
در هنگام الکترولیز، سطح محدود الکترود/الکترولیت در واکنشهای الکتروشیمیایی، الکترون‌ها یا دریافت می‌شوند (احیا) و یا واگذار می‌شوند (اکسیداسیون). برای اینکه واکنشها در جهت واحد مورد نظر ادامه یابند لازم است به طور مستمر از منبع جریان خارجی استفاده شود. واکنشهای مشخص آند و کاتد در الکترولیت همیشه به صورت همزمان صورت می‌گیرند. محلول الکترولیت باید شامل یونهای فلز رسوب‌کننده باشد و چون یونهای فلزها دارای بار مثبت می باشند به دلیل وجود بارهای مخالف و نیز جذب آنها، تمایل به حرکت در جهت الکترود یا قطبی که دارای الکترون اضافی می‌باشد (قطب منفی یا کاتد) دارند. قطب مخالف که کمبود الکترون دارد قطب مثبت یا آند نامیده میشود.
به طور کلی سیکل معمول پوشش‌دهی را میتوان به صورت زیر در نظر گرفت:
- یک اتم در قطب مثبت یک یا چند الکترون از دست می‌دهد و در محلول پوشش‌دهی به صورت یون مثبت در می‌آید.
- یون مثبت به طرف قطب منفی یعنی محل تجمع الکترون‌ها جذب شده و در جهت آن حرکت می‌کند.
- این یون الکترون‌های از دست داده را در قطب منفی به دست آورده و پس از تبدیل به اتم به صورت جزیی از فلز رسوب می‌کند
نیکل کروم: نیکل سفید شبیه به نقره متمایل به زرد / کروم سفید شبیه به نقره متمایل به آبی .
در این روش ابتدا نمونه با نیکل که رسانا بوده و خاصیت مغناطیسی دارد و زنگ نمی زند و جوش پذیر است آبدهی می شود. بعد از آن با کروم به دلیل عدم زنگ زدگی، قابل جوش و نقاشی نمی باشد و در برابر اسید های هالوژن دار تأثیر می پذیرد اما در برابر گازها ، محلول های قلیایی و نمکی که مقاوم است تأثیر نمی پذیرد تا سطحی صیقلی , خوب و مقاوم در برابر خوردگی ایجاد کند.
تفلن : پوششP.T.F.T که دارای ویژگی مقاومت در برابر خوردگی و سایش است و نیز این پوشش که عایق الکتریکی و ضد آب بوده و در برابر اسید, باز و نمک ایستایی دارد شامل طیف های رنگی مختلفی مانند سبز, آبی, زرد ,مشکی, طوسی و …… می باشد. این پوشش توانایی تحمل دمای ۲۰۰ تا ۳۵۰ درجه سانتی گراد را دارد.
تولید رزوه: روش های تولید رزوه به شکل زیر امکان پذیر است:
- الف) ماشینکاری (حدیده):
در این روش توسط عملیات تراشکاری رزوه هایی را بر روی میل گرد ایجاد می کنیم. قطر خارجی رزوه های تولید شده به این روش همان قطر ساق پیچ است.
- ب) نورد ( رولینگ / مالشی):
در این روش بجای عملیات تراش و حذف قسمتهایی از میلگرد اولیه ، توسط فرآیند اکستروژن رزوه ها را ایجاد می کنیم .
مقطع پیچ:
مقطع پیچ قبل از رزوه شدن دارای ۲ قطر متفاوت می باشد، قسمتی که قرار است رزوه شود دارای قطری کمتر بوده که پس از رزوه بواسطه انبساط شعاعی که قطر ساق را تشکیل می دهد. در مقابل ضعیف ترین منطقه رزوه نسبت به نیروهای مکانیکی قطر کوچک (Minor) است و چون این مقدار در هر دو روش تولید برابر است بنابراین از لحاظ مقاومت یکسانند، اما از طرفی در روش نورد پرسکاری سرد بر روی آلیاژ پیچ ها که از جمله روش‌های دیرین در صنعت فلزکاری محسوب میشود موجب افزایش فشردگی و استحکام رزوه ها می گردد.
در این روش بعد از عملیات رزوه زنی ،پیچهای با گریدهای مختلفی از جمله ۸٫۸ و بالاتر جهت افزایش استحکام و سختی مورد عملیات حرارتی سختکاری (۷۰۰-۹۰۰) قرار گرفته و به مدت ۱۰ دقیقه به ازای هر۱۰ میلیمتر ضخامت، آستنیتی می شود و سپس در روغن کوئنچ شده و پس از آن جهت بازگشت خواص ضربه پذیری آن و جلوگیری از تردی در دمای ۴۰۰ تا ۶۰۰ درجه سانتی گراد تمپر می گردد. هنگام عملیات حرارتی Quench-Tempering به منظور جلوگیری از کربوره شدن بیش از حد یا دکربوره شدن ، دمای کوره میبایست خنثی بوده و تحت کنترل باشد.
عملیات حرارتی در کنار مواد اولیه و فرآیند تولید از ارکان حائز اهمیت تولید پیچ و مهره محسوب می شود که شرکت کوبن پیچ بشل در ادامه ی مقاله های ارسالی خود به این موضوع خواهد پرداخت. با مقاله های بعدی ما و با مجموعه ی ما همراه باشید.
